De zuring komt vaak voor op natuurweiden, maar wordt ook als wild kruid in de tuin gekweekt. Het wordt gebruikt in de keuken. De lichtzure, citroenachtige smaak verfijnt vooral salades. Zuring moet vóór de bloeiperiode worden geoogst, omdat er gedurende deze tijd weinig oxaalzuur in de bladeren zit en ze daarom beter worden verdragen.
Zuringbloem en fruit
Rond mei en juni begint de bloeiperiode van zuring. Het duurt tot september. Tijdens de bloeiperiode groeit uit de bladrozet (tot een meter hoog op bemeste weilanden) een lange stengel met een rode bloempluim. Deze pluim bestaat uit veel kleine onopvallende individuele bloemen, die ook wel valse garde of thyrse wordt genoemd. Zodra de bloeiperiode begint, moet men afzien van het eten van de zuring, vanaf dit punt neemt het oxaalzuur in de plant toe. Deze tekens geven aan:
- de zuring bloeit
- de bloemen worden rood
- de bladeren worden rood
Zuring is tweehuizig, wat betekent dat mannelijke en vrouwelijke bloemen op verschillende planten groeien. De wind voert de zaden van het mannetje naar de vrouwelijke plant, waar de vruchten zich vervolgens ontwikkelen.
De vruchten van zuring zijn kleine, driehoekige noten, die aanvankelijk een groene, later een roodbruine kleur hebben. De zaden worden weggeblazen door de wind en ook verspreid door dieren. Ze kunnen tot drie jaar ontkiemen en overleven in de composthoop of in de mestput op het bedrijf. Hier wordt het zuringzaad vervolgens verspreid door de mestwagen.
Zuring bestrijden
Als de zuring op het gazon groeit, is dit geen leuk gezicht voor de tuinman. In de strijd ertegen moet hij voorzichtig te werk gaan, zodat blijvend succes optreedt. Eerst worden de bloempluimen afgesneden voordat ze onafhankelijk van elkaar fruit en zaad kunnen vormen. Regelmatig grasmaaien is ook een goede manier om het te bestrijden, omdat de zuring verstoord is in de groei.
Als je ook de ondergrondse verspreiding van zuring wilt voorkomen, moet je de lange wortel opgraven. Jonge planten kunnen volledig uit de grond worden verwijderd met een versterkergraveerder. Chemische bestrijding moet worden vermeden, omdat herbiciden meestal ook de omliggende planten doden.