Zuring is in veel weilanden te vinden. Het is een wild onkruid dat al eeuwenlang in de keuken wordt gebruikt, maar ook voor genezingsdoeleinden. Alleen degenen die het goed kennen, moeten het kruid echter kiezen, omdat er een mogelijkheid is van verwarring met giftige planten.
Zuring uiterlijk
De lancetvormige bladeren groeien rozetvormig in de buurt van de grond. De bloemstelen verschijnen van mei tot augustus. Aan de punt ontwikkelt zich een pluimvormige bloeiwijze met veel kleine, rode individuele bloemen. Tijdens de zomer worden de bladeren rood aan hun punt, een teken dat het kaliumwaterstofoxalaat of klaverzout in de plant zich ophoopt in de bladeren. Dit oxalaat wordt in het menselijk lichaam omgezet in oxaalzuur, wat maagklachten, krampen en diarree veroorzaakt.
Zuring soorten
Het wilde kruid komt voor in ongeveer 200 verschillende ondersoorten, waarvan sommige slechts met moeite kunnen worden onderscheiden. De zuringfamilie omvat bijvoorbeeld:
- de Kleine Zuring
- de Krause Ampfer
- de Romeinse zuring
- de Alpenzuring
- de bloedzuring
Onderscheidende kenmerken zijn hoogte, bladvorm, uiterlijk van de bladeren en bloemkleur. De hoeveelheid klaverzout varieert van soort tot soort.
Gevaarlijke verwisselingen
Na het ontluiken kan de zuring worden verward met bladplanten, waarvan de consumptie extreem giftig is voor de mens. Dit geldt vooral voor de verwarring met de Aäron-staf.
De Aaron staf is een extreem giftige plant met veel kleine naalden in het plantensap. In contact met de tong is dit direct merkbaar bij een steek. Ongeveer twintig minuten na consumptie worden ook andere symptomen van vergiftiging merkbaar. Er is misselijkheid, diarree, braken, zwelling van de lippen en ontsteking van het mondslijmvlies.
Op het moment van ontluiken is verwarring tussen de twee planten mogelijk, omdat hun bladeren behoorlijk op elkaar lijken. Pas bij nader inzien zul je merken dat bij de Aaron staf de bladeren als een zwaluwstaart in twee afgeronde uiteinden naar buiten lopen, de bladuiteinden van de zuring hebben een puntige vorm.
Zodra zich bloemen vormen, zijn beide planten gemakkelijk te onderscheiden. Bij zuring groeit een stengel van maximaal een meter lang uit de bladrozet, die aan de punt een rode bloempluim draagt. De Aäronstaf heeft als bloem een groot witachtig schutblad, in het midden waarvan een aanvankelijk donkere kolf staat. Een verscheidenheid aan rode bessen ontwikkelt zich hier in de zomer.